συνθρίζω

Α

συνθερίζω* («συνέθρισε

συνέτεμε, λεπτὰ ἐποίησε», Ησύχ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + θρίζω, ποιητ. συντετμ. τ. του θερίζω].